Doelgerichte zorg: een nieuwe kijk op jouw zorg

Wat is doelgerichte zorg precies?

Jet Coune: Het betekent dat we in onze begeleidingstrajecten vertrekken van wat iemand wil bereiken en samen bekijken welke stappen daarvoor nodig zijn. Eerder dan te vertrekken vanuit het zorgaanbod of het zoeken naar oplossingen voor wat iemand niet meer kan.”

Waarom is die nieuwe benadering belangrijk?

Wim Coppieters: “Vaak focussen we in de zorgsector sterk op het gezondheidsprobleem zelf. Daarnaast bekijkt elke hulpverlener - arts, apotheker, verpleger, verzorgende - dat probleem vanuit zijn eigen positie of discipline.

Resultaat is dat de zorgbehoevende soms heel uiteenlopende adviezen krijgt. En ook de stem van de persoon zelf gaat vaak verloren. Daardoor is die niet altijd gemotiveerd om mee te gaan in de zorgoplossingen die we voorstellen.

Deze nieuwe manier van kijken naar zorg is om die reden erg belangrijk. Ook de Vlaamse overheid geeft dat signaal en zet er sinds vorig jaar dan ook erg op in.”

Hoe verandert dat het zorgaanbod concreet?

Wim Coppieters: “We proberen het verschil te maken door heel open te luisteren naar wie zorg nodig heeft. Als een mantelzorger belt met een vraag, dan waren we tot nu toe gewoon om onze registers open te trekken en alle mogelijke hulp te schetsen.

Wij tonen ons aanbod en de persoon kan daaruit kiezen. Daar is niks mis mee. Maar zo ga je wel dingen overnemen van de zorgbehoevende zonder genoeg stil te staan bij wat die in z’n situatie nog zélf kan of wil doen.

Bij doelgerichte zorg is dat anders. We staan stil bij wat de persoon zélf wil bereiken en wat die echt belangrijk vindt. Daarom raden we onze verzorgenden aan om een babbeltje te doen als ze de eerste keer bij een klant komen. Zo leer je elkaar eerst wat kennen. En ga je automatisch meer rekening houden met de persoonlijke voorkeuren van de persoon die zorg nodig heeft.”

Hoe bepalen jullie de doelstellingen van de zorg?

Wim Coppieters: “De persoon zelf staat centraal. Wat wil die in het leven? Neem nu een hoogbejaarde man. Het kan zijn dat die gewoon nog eens naar de kaartclub wil. Als die de vrienden van z’n club al twee jaar niet meer heeft kunnen zien, knaagt dat enorm. Dan is dat het gemeenschappelijke doel waar we voor gaan.”

Jet Coune: “Het is belangrijk dat je alle achterliggende waarden in kaart brengt. In Wims voorbeeld van de kaartclub moet je als hulpverlener de waarden achter die vraag zoeken. Waarom wil die man naar de kaartclub? Omwille van het sociale contact? Als dagbesteding? Of gewoon om nog eens buiten te komen?

Tot nu toe vertrokken we meestal vanuit de middelen die we hebben we om de doelen te bereiken. Daarmee gingen we dan het probleem aanpakken. Maar we moeten verder kijken. Vooral samenwerken is belangrijk. Met andere diensten, andere instanties, andere mensen. Je moet vertrekken vanuit een gelijkwaardige relatie en wederzijdse betrokkenheid.”

Wim Coppieters: “Ik zie de waarde van die aanpak ook bij mijn eigen moeder. Zij is 88 en als diabetespatiënt zwaar zorgbehoevend. In principe moet ze een streng dieet volgen, maar zij wil vooral nog genieten van de tijd die haar rest. Ze wil doen wat ze graag doet en eten wat ze graag eet. Ze moet natuurlijk haar bloedsuikergehalte in evenwicht houden, maar vroeger zou de focus eenzijdig op dat dieet hebben gelegen. Dat bekijken we nu anders.”

Wat valt er vooral te winnen bij doelgerichte zorg?

Jet Coune: “Er ontstaat bij doelgerichte zorg een nieuw evenwicht tussen hulpverlener en hulpvrager. We gaan naar een coachende hulpverlening, waarbij de hulpverlener niet langer alles overneemt. We zeggen niet meer: ‘Wij nemen het over. We doen alles voor u of we leggen het u op.’

Maar we kijken naar de cliënt zelf: ‘Dit is uw traject. Hoe kunnen we u bijstaan, hoe kunnen we u coachen?’ Als je, in plaats van probleemgerichte zorg, doelgerichte zorg toepast, kan je veel meer bereiken bij je cliënt.

Die gaat zich gehoord voelen. Als mensen vanuit hun wensen benaderd worden, gaan ze ook veel makkelijker hulp toelaten. En uiteindelijk beter af zijn.”

Wim Coppieters: “De patiënt is de kapitein op zijn eigen schip en mag zelf de koers bepalen.”