Preventieve screening

Na het uitkleden en verwijderen van alle metalen voorwerpen kreeg ik een infuus in mijn arm. Dat was nodig om tijdens het onderzoek contrastvloeistof in te spuiten. Vervolgens moest ik gaan liggen op een soort tafel. Ter hoogte van de borsten waren er twee holtes voorzien. Ik kreeg te verstaan dat ik op mijn buik moest gaan liggen met mijn borsten in die uitsparingen.

Lichaam delen 

Ik vond het gênant om met de hulp van een aantal verpleegkundigen mijn borsten in de desbetreffende gaatjes te mikken. Ik bungelde boven de gaatjes en een (mannelijke) verpleegkundige legde ze op de juiste plaats. Ik was het gelukkig nog gewoon van de zwangerschappen dat je je lichaam plots een beetje moet delen met de mensen die je willen helpen. Ik kon er maar beter aan gewend raken dat mijn borsten geen privé aangelegenheid meer waren.

Onaangenaam

Ik kreeg nog een koptelefoon opgezet tegen het helse lawaai van de scanner, en ik werd in de tunnel geschoven. Gedurende 30 à 40 minuten moest ik zo stil mogelijk blijven liggen. Op het moment dat ze de contrastvloeistof inspoten, voelde ik mijn arm warm worden en tintelen. Ondanks het kalmerende pilletje dat ik op voorhand had gekregen vond ik dit onderzoek zeer onaangenaam, en ik bleef maar vrezen dat ze me in die tunnel vergeten waren.

Na de scan was ik doodmoe. De beelden werden doorgestuurd naar mijn gynaecoloog die samen met de radioloog de beoordeling ging maken. Het wachten kon weer beginnen. De volgende dagen spookte het beeld van mijn arts die vertelde dat ik kanker had door mijn hoofd. Hoe hard ik ook probeerde, het was onmogelijk om aan iets anders te denken. De week nadien keerde ik terug naar het ziekenhuis om de resultaten te bespreken. 

'Alweer geluk' 

Ik had alweer geluk, alles zag er goed uit. Er waren nergens verdachte cellen te bespeuren. Ze raadden me wel nog steeds aan om de fibroadenomen zo snel mogelijk weg te halen. Maar omdat mijn lichaam nog aan het herstellen was van de bevalling kon dat nog even worden uitgesteld. De volgende maanden was ik alleen maar bezig met mijn nieuw gezinnetje en probeerde ik de gebeurtenissen van het afgelopen jaar te verwerken. 

Daarna begon het liedje van vooraf aan, want dan stond de volgende controle gepland. 

Vastberaden

Ik bleef die periode vastberaden achter mijn keuze voor een preventieve amputatie staan. Dit hele gedoe was veel te zenuwslopend om de rest van mijn leven vol te houden.
Heel goed beseffende dat ik vroeg of laat toch aan het kortste eind ga trekken, en ik mijn gynaecoloog écht hoor zeggen dat ik kanker heb...