Gastblogger Pilar: Implantaten of eigen weefsel

Met de DIEP flap methode ben je ongeveer 13 uur onder narcose. In het geval van mijn mama hadden ze ook nog haar borstbeen moeten doorzagen om de aders netjes te kunnen verbinden, en was er vanwege de lange operatietijd een zeer pijnlijke doorligwonde op haar achterhoofd ontstaan. De post-operatieve periode was lang en zwaar. De maanden nadien was ze erg verzwakt en kon ze amper rechtop lopen door de aanhoudende pijn...

Ik had dus van zeer dichtbij gezien hoe belastend zo’n operatie is voor je lichaam, en dat had me enorm afgeschrikt. Ik had 2 kleine kindjes en een echtgenoot met een veeleisende job, en wilde de impact op ons gezinsleven zo klein mogelijk houden. Zo begon de zoektocht naar een chirurg die een volwaardig alternatief bood. 

Handen in het haar

Omdat ik toen zeer slank was vond elke arts dat een reconstructie met eigen weefsel sowieso niet de beste optie was voor mij. Toch boden ze niet meteen een oplossing. Alleen al denken aan een reconstructie met eigen weefsel bezorgde me een paniekaanval, en bij elke arts die met de handen in het haar zat zonk de moed me dieper in mijn schoenen. Ik begon een amputatie zonder reconstructie te overwegen. 

Enkele maanden later kwam ik via een vriendin bij een jonge arts terecht die me een alternatieve oplossing aanbood. Hij zou in 1 operatie de mastectomie uitvoeren en meteen tijdelijke tissue expanders onder de grote borstspier plaatsen. Die expanders zouden de maanden nadien worden bijgevuld tot ze de gewenste grootte hadden. Na een rustperiode waarin mijn borstspier en huid konden wennen aan de nieuwe afmetingen, konden die expanders worden vervangen door definitieve implantaten. 

Opluchting... voorlopig dan 

De narcosetijd zakte van 13 naar 7 uur en ik moest maar 3 nachten in het ziekenhuis blijven in plaats van 14 nachten. Ook zou de operatie minder zwaar vallen omdat er geen eigen weefsel aan te pas kwam voor de reconstructie. Ik was zo euforisch dat ik een oplossing kreeg aangereikt dat ik helemaal niet stilstond bij de nadelen of mogelijke complicaties van deze techniek.

Helaas zou ik die later wel aan den lijve ondervinden. Maar voorlopig was de opluchting groter dan de angst, en kon ik beginnen aftellen naar de dag waarop mijn kans op borstkanker zou zakken van 91% naar minder dan 3%.