Blog

Mentale gezondheid bij ouders. Het verhaal van Sophie

Ouders hebben vaak heel wat op het bord. De kinderen gaan naar school, een sport- of hobbyclub en hebben een voorspelbare gestructureerde omgeving nodig. Als ouder wil je dat natuurlijk goed doen, en stem je je agenda af op je kroost. Maar daarnaast zijn er ook nog jouw job, sociale leven, relatie en het huishouden. Dat allemaal gecombineerd krijgen, vraagt veel. En dat ondervond ook Sophie (38). Lees haar verhaal.

* Beeld ter illustratie. De persoon op de foto is niet Sophie.

De combinatie werk en gezin werd Sophie te veel

Sophie is 38 en juriste in een grote organisatie. Ze studeerde cum laude af en begon haar carrière in volle vaart. Sophie is van nature iemand die er 100% voor gaat en zelfs een beetje perfectionistisch. Alles wat ze doet, wil ze goed doen. 12 jaar geleden trouwde Sophie met Thomas, nu de papa van hun kinderen Nora (10) en Victor (8). Thomas werkt voltijds als veiligheidsadviseur in een bouwbedrijf.

“Toen Nora naar de lagere school ging, besloot ik om 4/5 te gaan werken. Een beslissing die ik niet zomaar genomen heb. Ik zag vaak hoe Nora verdrietig was als ik laat thuis kwam, of door het werk niet naar een van haar toneelvoorstellingen kon gaan in de kleuterschool. Dat deed me nadenken. Over hoe we onze kinderen al snel aan de crèche afzetten, en maar blijven doorgaan. Uiteindelijk heb ik mezelf over de streep getrokken en besloten om een dag per week minder te werken. Zo kon ik bij de kinderen zijn. Hen verzorgen, vertroetelen en samen leuke dingen doen. In het begin was het een verademing. Ik genoot met volle teugen van mijn extra dag als mama. Alleen bleef daarnaast mijn job zwaar doorwegen. Ik werkte dan wel 4/5, inhoudelijk was dat nog steeds fulltime.

Gevolg: extra werkuren, en nadien rennen en springen om overal op tijd te zijn. Naar een etentje bij vrienden, Nora ophalen van het ballet of Viktor naar de klarinetles brengen. Alles werd een race tegen de klok. Bovendien bleef het huishouden soms liggen door die drukte. Thomas is een schat van een man en helpt waar hij kan, maar ook dan zat ik vaak met de handen in het haar als ik op mijn vrije dag ook nog eens moest poetsen. Ik heb dat tempo lang volgehouden, maar op de duur werd het me echt te veel. Ik probeerde alles tegelijk te doen, en liefst zo goed mogelijk. Ik ging er zelf onderdoor. Ik was constant vermoeid, gestresseerd en prikkelbaar. Soms verloor ik dan onbedoeld mijn geduld met de kinderen, waarna ik me vreselijk schuldig voelde. Zij konden er natuurlijk niets aan doen. Ik was op zo’n momenten mezelf niet meer. Toen ik daarbovenop ook nog eens concentratieproblemen kreeg, wist ik dat de situatie me boven het hoofd aan het groeien was. Op dat punt heb ik hulp gezocht.”

De signalen herkennen

Wat Sophie omschrijft in haar verhaal zijn de symptomen van een burn-out. In het kader van ouderschap heet dit soms ook een ‘parental burn-out’. Dat betekent dat de combinatie van je job en je gezin te veel wordt. Een veelvoorkomend type burn-out dat vooral dynamische jonge ouders treft.

Herken je deze signalen bij jezelf, je partner of iemand in je omgeving? Dan is het verstandig om hulp te vragen:

Vermoeidheid en prikkelbaarheid.
Hevige gevoelens, zoals angst, onzekerheid en boosheid, en een verminderde controle over de uiting ervan.
Anders gaan denken, zoals piekeren, minder concentratie en moeilijkheden om te plannen en organiseren.
Lichamelijke klachten als gevolg van stress, zoals duizeligheid, zweten, hoofdpijn en spierpijn.
Andere patronen, bijvoorbeeld een ander slaap- of eetpatroon, meer medicatie gebruiken of zich terugtrekken van sociale interactie.

Waarom is op tijd hulp vragen zo belangrijk?

Een goed gesprek kan in de eerste plaats al veel doen. Door te praten met een vertrouwenspersoon ondervind je vaak dat je niet alleen staat. Veel mensen hebben te maken met stress thuis en op het werk. Het kan een hele opluchting zijn om dat eerlijk te durven uitspreken. Ook belangrijk is je werkgever durven aanspreken over je uurrooster. Heb je daar hulp bij nodig, dan kan een specialist je helpen om grenzen te leren stellen. “Nee’ te durven zeggen.

Naast de huisarts of een psycholoog zijn er nog een aantal gespecialiseerde organisaties die al dan niet online ondersteuning aanbieden. Lees waar je terecht kan voor psychologische hulp.